https://preview.redd.it/g94nfft0jh1d1.png?width=2548&format=png&auto=webp&s=699aacbd571dbd8db245928a54b5189909f55c4d
I was just sitting in my chair afk farming and eating my burger, when all the sudden my cat feels the need to walk over my keyboard twice. Hope it gives y'all at least a few laughs while I figure out how to turn this off.

https://preview.redd.it/38ew78f6of1d1.jpg?width=1080&format=pjpg&auto=webp&s=70841e9446e1b5fbcd2ec40393a26ba2ab0f9e6f

https://preview.redd.it/kgkpuh5l6f1d1.png?width=724&format=png&auto=webp&s=1410c548015fed437d2a0a8af55efdc2130fb2cf
"SAVAŞ sisi'', normalde savaştaki durumun doğal belirsizliğine dikkat çeken bir ifadedir. Lakin 1 941 yılında hadiselerin seyrine hayati ölçüde sirayet eden ilave bir sis tabakası daha mevcuttu. Zira istilacı ordunun yüksek karargahlarında, peşinden gidilecek hedeflere ilişkin akıllara ziyan bir kararsızlık söz konusuydu. Hitler ile Kara Kuvvetleri Komutanlığı'nın fikirleri harekat planlama sürecinin en başından beri farklı olduğu gibi, bunları hiçbir zaman da gerektiği şekilde uzlaştıramayacaklardı. Hitler başat hedef olarak Baltık kanadını emniyete alarak Finlerle irtibat sağlamak istemiş ve Moskova' nın ehemmiyetini küçümsemek eğilimi sergilemişti. Lakin ekonomik etkenlerin önemine dair kuvvetli bir farkındalıkla Ukrayna'nın tarımsal zenginliği ile Aşağı Dinyeper'deki sanayi bölgesini de elde etmek istedi. Ancak bu iki hedef birbirinden son derece uzaktaydı ve iki ayrı harekat hattı gerektiriyordu. Bu, tek ve asli bir harekat hattında faaliyet göstermeye içkin olup, alternatif hedefler için de tehdit oluşturan bir esneklik haliyle temelden farklıydı. Brauchitsch ve Halder, Moskova odaklı ilerleme hattına yoğunlaşmak istedi. Fakat bunu başkenti ele geçirmek uğruna değil, Rus güçlerinin, "Moskova yolu üzerinde bulunması beklenilen'' büyük çoğunluğunu yok etmeye yönelik en iyi fırsatı bu hattın verdiğini düşündüklerinden ötürü arzu ediyorlardı. Hitler'in bakış açısına göre ise bu güzergah Rusları doğuya, erişim dışında olacakları genel bir ricata sürükleme tehlikesi taşıyordu. Brauchitsch ve Halder bu riskten kaçınmanın önemine dair Hitler'le, Hitler de düşmanın ana gücünü erken bir "Kesselschlacht" (kuşatma muharebesi) ile yok etmenin önemine dair onlarla mutabık kaldığından, ileri hedeflere ilişkin alınacak karar, istilanın ilk safhası tamamlanana dek rafa kaldırıldı. Brauchitsch Hitler'le iştigal ederken, "yarı yolda belaya çatmamaya" yönelik yatkınlığından ötürü neticede en kötü belaya çatma eğilimindeydi. Bu hadisede ise, meseleyi ertelemek suretiyle, seferin yarı yolunda belaya çattı. Dahası, 18 Aralık 1 940 tarihinde Hitler tarafından onaylanan ve aynı gün yayımlanan orijinal "Barbarossa" emrinden, Hitler'in fikirlerinin açık ve Brauchitsch'in bunlara boyun eğmiş olduğu aşikardır. Emirde beyan edilen hedefler şöyledir:
"Pripet bataklıkları ve güney ile kuzey mıntıkası olarak bölünen harekat bölgesinde, asli çaba bölgenin kuzeyinde icra edilecektir. Buraya iki adet ordular grubu temin edilecektir. "Bu iki ordular grubundan daha güneyde - cephenin tamamının merkezinde - olana, bilhassa güçlü zırhlı ve motorize kuvvetler ile Varşova çevresi ve kuzeyindeki bölgeden ilerleyerek Beyaz Rusya'daki düşman güçlerini imha etme görevi verilecektir. Bu, hareket kabiliyetine sahip güçlü birliklere Baltık Devletleri'nde çarpışan düşman kuvvetlerini imha etmek için Kuzey Ordular Grubu'yla işbirliği yapmak gayesiyle kuzeye doğru çark etme ve Kuzey Ordular Grubu'na Doğu Prusya'dan Leningrad genel istikametinde ilerleme imkanı verecektir. Ancak Leningrad ve Kronstadt'ın işgaliyle takip edilmesi şart olan bu en önemli görevin yerine getirilmesinin ardından - bir ulaşım ve silah sanayii merkezi olarak - Moskova'yı ele geçirmeye yönelik taarruz hareketlerine devam edilebilir. "İki hedefe aynı anda odaklanılması ise ancak Rus mukavemetindeki şaşırtıcı ölçüde süratli bir çöküşle söz konusu olabilir.
"Pripet Bataklıkları'nın güneyinde görevlendirilen ordular grubu, Rus kuvvetlerinin kanat ve gerisine hızla ve derinlemesine sarkmak, ardından ise onları Dinyeper Nehri boyunca dürmek üzere başlıca gayretini Lublin bölgesinden Kiev genel istikametinde gösterecektir." Halder'in O.K.H. harekat planını detaylı bir şekilde açıkladığı 3 Şubat'taki toplantıda, Hitler tutanakları bir kez daha, "Planın icrasında, başlıca hedefin Baltık Devletleri ile Leningrad' ın ele geçirilmesi olduğu unutulmamalıdır,'' vurgusuyla neticelendirdi. İstilanın Başarısızlığına İlişkin Nedenler Araştırdığım bir sonraki soru, istilanın nasıl ters gittiği hususuydu. Kleist' ın cevabı şöyleydi: "Başarısızlığımızın ana nedeni, kışın o yıl erken gelmesi ile Rusların bizim peşinde olduğumuz tayin edici bir muharebeye çekilmektense sürekli ricat etmeleriydi." Rundstedt "en belirleyici" nedenin bu olduğunu kabul etti. "Fakat kış gelmeden çok daha önce, başarı şansı kötü yollar ve çamurun yol açtığı gecikmeler nedeniyle azalmıştı. Ukrayna'nın kara toprakları on dakikalık yağmurla çamura dönüp, kuruyana dek bütün hareketi durdurabilir. Zamana karşı bir yarışta bu ağır bir dezavantajdı. Bu dezavantajın etkisi, ilerleyen birliklerimizin ikmali için gereken Rusya'daki demiryollarının azlığıyla arttı. Bir diğer olumsuz etken, Rusların ricat ettikçe gerideki bölgelerinden aldıkları sürekli takviyelerdi. Bir kuvvet imha edilir edilmez, yol yeni bir kuvvetin intikaliyle tıkanıyordu." Blumentritt, Rusların ricatı dışındaki hususlarda bu görüşleri kabul etti. Ruslar, Almanların asli ilerleme hattı olan Moskova güzergahında tekrar tekrar kuşatılmalarına yetecek kadar tutunmuşlardı. Lakin istilacılar hareketsiz hile gelmek suretiyle fırsattan istifade edemediler. "Dezavantajların en fenası yolların kötülüğüydü, lakin demiryollarının yetersizliği de neredeyse bunun kadar fenaydı - hatta tamir edildiklerinde bile. Söz konusu iki hususta da kusurlu olan istihbaratımız, bunların etkisini hafıfe almıştı
Dahası, demir yolu trafiğinin yeniden işler hale getirilmesi, ray açıklığı ölçülerinin Rus hududunun ötesinde farklı oluşuyla da gecikmişti. Rus seferindeki - yerel koşullarla da çetrefilleşen - ikmal sorunu çok ciddiydi." Yine de Blumentritt, şayet Guderian'ın alışılmadık planı kabul edilmiş olsaydı yahut Hitler hayati önem arz eden zamanı kendi kararsızlığıyla boşa harcamasaydı, Moskova' nın ele geçirilmiş olabileceği düşüncesindeydi. Blumentritt'in bu husustaki açıklamalarına daha sonra değineceğiz. Kleist'ın vurgu yaptığı bir diğer etken, Almanların 1940 yılındaki Batı'yı istilalarında sefasını sürdükleri gibi kesin bir hava üstünlüğüne sahip olmamalarıydı. Rus Hava Kuvvetleri'ne sayı üstünlüğünü lehlerine çevirecek kadar ağır kayıplar verdirmişseler de, havada karşılaştıkları mukavemetin azalması, Rusya'nın derinliklerine ilerledikçe hava korumalarının yeterli alanı örtememesiyle dengelenmişti. Almanlar karada daha hızlı ilerledikçe, örtülmesi gereken bu alan daha da arttı. Kleist bundan bahsederken şöyle dedi: "Panzer kuvvetlerim, avcı uçağı alanlarının çok geride olması nedeniyle ilerleyişin muhtelif safhalarında hava korumasından yoksun kalarak dezavantajlı duruma düştüler. Dahası, ilk aylarda sefasını sürdüğümüz hava üstünlüğü umumi olmaktan ziyade mahalliydi. Bunu da sayı üstünlüğüne değil, havacılarımızın üstün kabiliyetine borçluyduk." Bu avantaj Rusların bir yandan tecrübe kazanıp, diğer yandan güçlerini yenilemeye muvaffak olmasıyla ortadan kalktı. Bu temel etkenlerin yanı sıra, Rundstedt' e göre, Almanların özgün tertibatındaki bir hatanın, harekatın başlangıçtaki yarmayı müteakip seyrinde sonradan ortaya çıkan olumsuz bir etkisi oldu. Başkomutanlığın planında, Rundstedt'in sol kanadı ile Bock'un sağ kanadı arasında, Pripet Bataklıkları'nın batı ucuna karşı geniş bir boşluk bulunuyordu. Bu bölgenin tabiatı nedeniyle güvenli bir şekilde yok sayılabileceği ve bu suretle bataklık kuşağının kuzey ve güneyindeki iki seri hücuma azami gayret vakfedilebileceği düşünülmüştü. "1914-18 yıllarındaki Doğu Cephesi tecrübemle Rus süvarisinin Pripet Bataklıklarında faaliyet gösterebileceğini öngörüp, ilerleyeceğimiz cephedeki bu boşluktan kaygı duydum. Zira bu, Rusları kanatlarımızdan tehdit oluşturmakta serbest bırakıyordu." İstilanın ilk safhasında böyle bir risk vücuda gelmedi. Reichenau komutasındaki Altıncı Ordu'nun Bug Nehri'nin Pripet Bataklıkları güneyinde kalan kısmında geçiş yolları elde etmesinin ardından, Kleist' ın zırhlı kuvvetleri nehri bu bölgede hızla geçip tozu dumana katarak ilerlemek suretiyle Luck ve Rovno'yu ele geçirdi. Lakin eski Rus hududunun aşılarak Kiev' e doğru ilerlenmesinin ardından, istilacılar Pripet Bataklıkları'ndan ansızın ortaya çıkan Rus süvari birliklerinin kanatlarına yönelttiği karşı taarruzlara maruz kaldılar. Bu, ortaya tehlikeli bir durum çıkardı ve bu tehlike, her ne kadar sert çarpışmaların ardından nihayetinde dizginlendiyse de, ilerleyişi yavaşlatarak Dinyeper' e erkenden varılması ihtimalini berbat etti. Bu sorunun Rundstedt'in içine nasıl dert olduğunu görmek güç olmasa da bunun istilanın genel başarı şansına nasıl tesir ettiği pek açık değildir. Zira Bock'un Pripet Bataklıkları'nın kuzeyindeki, taarruzun bütün ağırlığının bulunduğu ilerleyişinin durdurulmasına yönelik, kayda değer bir etkisi olan bu tür herhangi bir müdahale söz konusu olmamıştır. En güçlü birliklerini buraya yığmış olan Hitler, tayin edici muhaberenin üstesinden doğrudan Moskoya'ya giden bu güzergah üzerinde gelmeyi umuyordu. Hadiselerin bu cephedeki seyri, Rundstedt ve Kleist' ın güney cephesinde karşılaştılaştıkları güçlükleri daha vurgulu bir şekilde ortaya çıkardığı gibi ayrıca - yanlış muhakeme gibi - daha kişisel etkenlere dayanmıştır.
https://preview.redd.it/7u0lmry79f1d1.jpg?width=1200&format=pjpg&auto=webp&s=d4d5ab42b00b47312f3272c57c8a0ca334d34d8c
General Heinrici, hareketleri harita üzerinde göstermek suretiyle bana taarruz harekat planının daha detaylı bir anlatımını yaptı. Kendisi ufak tefek, sanki yemek masasında dua edermiş gibi konuşan, din adamı edasına sahip titiz bir adam. Zevahirde pek de bir askeri andırmasa da, askeri ehliyetinin delili, bir kolordu komutanı olarak başladığı harbi Bedin müdafaasındaki nihai Oder Muharebesini icra eden bir Ordular Grubu Komutanı olarak sonlandırmasında yatar. Kendisinin harekatın tertibatına ilişkin özeti, Brest-Litovsk'tan Moskova'ya yönelik ilerleyiş boyunca Kluge'nin ordusunda kurmay başkanı olan General Blumentritt'in temin ettiği daha etraflıca detaylar ve arka plan ifşaatlarıyla pekiştirildi. Aynı ilerleme hattında görev yapan diğer generaller de daha sonra bu açıklamalara eklemeler yapmış ve bazı noktalarda onları düzeltmiştir. Plan kısaca Rus kuvvetlerinin büyük çoğunluğunu, piyadelerin iç çemberde, iki büyük tank ordusunun da dış çemberde ilerleyeceği şekilde tamamlanacak muazzam bir çevirme hareketiyle tuzağa düşürmekti. Bu panzer gruplarından biri Guderian'ın diğeri ise Hoth'un komutası altındaydı. Guderian'ın panzer grubu, üç panzer kolordusundan oluşuyordu. Emrine verilen bir piyade kolordusu sınırdaki Brest-Litovsk kalesini kuşatacak ve Bug Nehri'nin geçilmesi adına kendisinin iki öncü panzer kolordusuna iki ilave piyade tümeni tahsis edilecekti. Panzer grupları - seferin daha sonrasında bu şekilde adlandırılacakları üzere - aslında panzer ordularıydı, lakin başlangıçta ve zaman zaman, onları destekleyen piyade ordularının emrine verildiler. Bu iyi tanımlanmamış ilişki sorunlara yol açtı. Rus sınır kuvvetleri istilanın başlangıcında bütünüyle gafıl avlandı. Bug Nehri herhangi bir güçlük söz konusu olmaksızın geçildi. Guderian'ın tanklarının bir kısmı su geçirmezdi ve harbin ilerleyen zamanlarında boy gösteren şnorkelle teçhiz denizaltılar gibi, uzun bir boru aracılığıyla nehir yatağının dibinden
"nefes alarak" ilerlemek üzere dönüştürülmüşlerdi. Nehrin diğer yakasındaki Rus tahkimatları büyük ölçüde personelden yoksundu ve panzer tümenleri çok geçmeksizin kırsaldan birbirleriyle yarışarak ilerlemeye başladı. Bazı tümenler akşama kadar 80 kilometre kadar ilerlemişti. İlerledikçe daha fazla direnişle karşılaştılarsa da çoğu kez bunları es geçmeyi başardılar. 47'nci Panzer Kolordusu (Lemelsen) ile kuşatılma tehlikesi altında bulunan Bialystok bölgesinden çıkmaya çalışan kalabalık Rus kuvvetleri arasında Slonim'de 24 Haziran'da ağır çarpışmalar yaşandı. Panzer kıskaçları Misnk'te bir araya geldi. Harekata Doğu Prusya'dan başlamış olan Hoth'un sağ kanadı 26 Haziran'da şehrin kuzey varoşlarına ulaştı. Katetmesi gereken mesafe daha uzun olan Lemelsen'in kolordusu ise, beş buçuk günde 320 kilometreden fazla bir yol gitmiş olarak, ayın 27'sinde Hoth'un sağ kanadı ile temas etti. Bu sırada süratle ilerlemekte olan 24'üncü Panzer Kolordusu (Geyr von Schweppenburg) aynı gün Berezina'ya vardı ve tarihi nehirde bir köprübaşı elde etti. Ardından Dinyeper' e doğru devam ettiyse de, Rusların bu nehir hattını muhafaza etmek üzere aceleyle ihtiyat birlikleri getirmiş olduğunu gördü. Daha geride, piyade kıskaçları Slonim'de kapanmış, lakin bu Bialystok cebinden çekilmekte olan Rus kuvvetlerinin çoğunluğunun yakalanmasına elverecek kadar vakitlice olmamıştı. Bunları Minsk yakınlarında çevirmeye yönelik ikinci bir çaba daha başarılı oldu ve her ne kadar çevirme tamamlanana dek kaçmayı başaran büyük gruplar olmuşsa da, yaklaşık 300.000 kadar Rus esir düştü. Çuvalın büyüklüğü, Hitler'in Rusya'yı istila etme kararına dair kaygılı olan generaller arasında bile bir iyimserlik dalgasına yol açtı. Halder 3 Temmuz'da günlüğüne şöyle bir yorumda bulundu: "Rusya seferinin on dört gün içerisinde kazanılmış olduğunu ileri sürersem bu muhtemelen abartı olmaz." Lakin bu operasyonlar, izlenecek yöntemlere ilişkin Alman komutanlar arasında ciddi bir görüş ayrılığı ortaya çıkardı. Hoth ve Guderian orijinal emirleri uyarınca Misnk'ten ileriye doğru devam etmiş, harekata destek veren piyadelere çemberi kapamalarında yardımcı olmak adına geride asgari sayıda kıt'a bırakmıştı. Kluge ise çevirme muharebesi tamamlanana kadar ilerleyişi durdurmak ve panzer kuvvetlerinin tamamını bu amaç için kullanmak istiyordu. Lakin Hoth ve Guderian hilihazırda ilerlemişti ve Kluge'nin hoş karşılanmayan karşı emirlerinin aktarılma sürecinde, elverişli bir terslikle karşılaşıldı. 108 Kluge bunun ardından tankları geri çekme arzusunu kabul eden Bock' a başvurdu. Brauchitsch her ne kadar panzer gruplarının taarruzlarına devam etmesini tercih edecek olsa da, Hitler'in ağırlığını Bock ve Kluge'den yana koyması onu ikilinin emirlerini iptalden caydırdı. Dolayısıyla iki panzer grubu da 3 Temmuz'da doğrudan Kluge'nin emrine verildi. Lakin Minsk batısında çevrilmiş olan Rus yığınının aynı gün teslim olmasıyla panzer grupları yeniden serbest kaldı. Guderian şimdi, 4'üncü Ordu'nun yayan ilerleyen büyük kısmının gelmesini ve Rusların takviyelerini getirecek zaman bulmalarını beklemektense, Dinyeper'i vakit kaybetmeksizin geçmeyi denemeye kararlıydı. Nehri geçmek için kuvvetlerini gecenin örtüsü ve geniş bir perdenin109 ardında, üç savunmasız noktada bir araya topladı. Kluge, Guderian'ın niyetini işitince kendisini görmeye gidip onu bir kez daha dizginlemeye çalıştıysa da, taarruzun başlamaya hazır olduğunu görünce teşebbüse onay verdi. Girişim harikulade başarılı oldu. Dinyeper'i 10 Temmuz'da geçen Guderian, yarmanın kanatlarına yönelik şiddetli Rus karşı taarruzları karşısında yılmaksızın Smolensk' e ilerledi.
Sol kanattaki öncüleri 16 Temmuz'da Smolensk' e ulaşırken, merkezdekibirlikleri ise 20 Temmuz'da Desna'ya vardı ve Yelnya'yı ele geçirdi. Sağ kanattaki öncülerin ilerleyişi ise, Dinyeper'den Gomel' e doğru kuzeyi zorlayan büyük Rus kuvvetlerinin karşı taarruzları karşısında yavaşladı. İstila artık Rus topraklarının 640 kilometre kadar derinliğine girmişti. Moskova hala 320 kilometre ötede bulunuyordu. Minsk'ten Smolensk' e uzanan harekatın ikinci safhası, beş gün süren ilk safhaya kıyasla neredeyse üç hafta almışsa da, bu böylesine derin bir ilerleme için son derece süratli bir tempoydu. Hoth'un Smolensk kuzeyine varmasıyla, Dinyeper ve Desna arasında kalıp, panzer güçlerinin ilerleyişi sırasında es geçilmiş olan büyük Rus kuvvetlerinin çevrilmesi adına yeni bir manevraya girişildi. Çember neredeyse kapanıyordu ki, zorlu arazi ile çamurlu yolların Almanların hareketini aksatmasıyla Ruslar kuvvetlerinin büyük bir bölümünü kurtarmaya muvaffak oldu. Buna rağmen Smolensk bölgesinde 1 80.000 Rus esir düştü. Blumentritt bana Minsk çıkışlı ilerleyişin hangi koşullar altında icra edildiği ile, söz konusu koşulların Dinyeper ve Dvina ötesinde nasıl fenalaştığını canlı bir şekilde tasvir etti. "Tank hareketi için korkunç derecede zorlu bir araziydi - büyük bakir ormanlar, alabildiğine geniş bataklıklar, korkunç yollar ve tankların ağırlığını kaldıramayacak kadar zayıf köprüler. Ayrıca mukavemet de çetinleşti ve Ruslar cephelerini mayın tarlalarıyla kaplamaya başladı. Mevcut pek az yol olduğu için onları tıkamaları kolaydı. "Sınırdan Moskova'ya uzanan, yani bir Batılının 'yol' diyebileceği yegane otoyol henüz tamamlanmamıştı. Karşılaştığımız şeye hazır değildik, zira haritalarımız hiçbir şekilde gerçeğe tekabül etmiyordu. Söz konusu haritalarda ana yol olması gereken bütün noktalar kırmızıyla işaretlenmişti ve bunlardan epeyce mevcuttu, lakin bunların ekseriyetle kumlu patikalar olduğu ortaya çıktı. Alman istibarat teşkilatı Polonya' nın Rus işgali altındaki kısmında mevcut olan koşullara dair oldukça isabetli, lakin orijinal Rus hududunun ötesindeki koşullara dair fena halde kusurlu bir iş çıkarmıştı.
https://preview.redd.it/px7vnnn88f1d1.jpg?width=600&format=pjpg&auto=webp&s=e5e69bb2e00a446c08d8bf5548d44fc236340221
"Bu tür bir arazi tanklar için yeterince kötüydü. Fakat tanklara eşlik eden ve tankların yakıtlarını, malzemelerini ve ihtiyaç duydukları bütün yardımcı personeli taşıyan nakliye araçları için daha da kötüydü. Nakliye araçlarının neredeyse tamamı tekerlekli araçlardan oluşuyor, bunlar yollardan ayrılamıyor, çamura dönmesi durumunda kumda da hareket edemiyordu. Bir yahut iki saatlik yağmur panzer güçlerini hareketsiz kılıyordu. Bu sıra dışı bir görüntüydü. Tank grupları güneş çıkıp da zemin kuruyana dek, hepsi çamura saplanmış yüzlerce kilometrelik bir şerit halinde uzanıyordu. Orsha-Nevel mıntıkasından ilerleyen Hoth'u, patlak veren yağmurlar kadar bataklıklar da geciktiriyordu. Guderian Smolensk' e süratli bir şekilde ilerlediyse de ardından kendisi de aynı belaya çattı." Guderian, Blumentritt'in Alman haritalarının kusurları hakkında söylemiş olduklarını teyit edip, ayrıca bataklık bölgelerin çıkardığı güçlüklerden de söz ettiyse de, hava koşullarının taarruzun ilk haftalarında iyi olduğunun altını çizdi. "O süreçte bizi en çok geciktiren şey Feldmareşal von Kluge'nin endişelerinden kaynaklanan aksaklıklardı. Geride çıkan her güçlükte panzerlerin ilerleyişini durdurmaya meyilliydi." Blumentritt, Kluge'nin Hoth ve Guderian'ı dizginlemekteki hususi rolüne - muhtemelen eski komutanına duyduğu bağlılıktan ötürü - değinmedi. Ancak harekat yöntemine ilişkin başlangıçtan itibaren bir görüş ihtilafı olduğunu ilk ortaya koyan Blumentritt'ti. Bana bu husustan bahsederken, çevirme muharebelerinin geleneksel stratejinin ilkeleri uyarınca planlanması hususunda Hitler ve kıdemli komutanların birçoğunun mutabık olduklarını söyledi. ''Ancak Guderian' ın farklı bir düşüncesi vardı - mümkün olduğunca süratli bir şekilde derinlere girmek istiyor ve düşmanın çevrilmesi işinin geriden gelen piyade kuvvetlerince tamamlanmasını arzu ediyordu. Guderian Rusları kaçış halinde tutup, onlara toplanmak için zaman vermemenin önemine dair ısrarcı oldu. Doğrudan Moskova'ya ilerlemek istiyordu ve şayet boşa zaman harcanmazsa oraya ulaşabileceğine kaniydi. Rusya' nın mukavemeti, Stalin'in iktidarının merkezine yönelik bu hücumla felç olabilirdi. "Guderian'ın planı oldukça gözü pekti ve takviye ile ikmalin muhafazası hususunda büyük riskler içeriyordu. Lakin iki risk arasından daha güvenlisi bu olabilirdi. Zırhlı kuvvetleri her seferinde geri döndürüp, es geçilmiş olan düşman kuvvetlerini çevrelemekle çok zaman kaybedildi. "Smolensk' e ulaşmamızın ardından Desna'da birkaç haftalık bir hareketsizlik oldu. Bu, kısmen ikmal ve takviye getirilmesi ihtiyacından kaynaklansa da, daha mühim olan etken harekatın istikbaldeki seyrine ilişkin Alman komutanlığındaki yeni bir görüş ihtilafıydı. Argümanların ardı arkası kesilmiyordu." Bock'un arzusu Moskova'ya doğru ilerlemekti. Kendisi Hoth ve Guderian'ın görüşlerini destekleyerek, öncü tank kolları tarafından icra edilecek bir diğer derin yarma hareketinin Moskova'ya ulaşmakta başarılı olacağına dair inancını belirtti. Fakat Hitler, başat hedefler olarak Leningrad ve Ukraynayı almaya yönelik ilk fikrini uygulama vaktinin geldiği kanaatindeydi. Bu hedeflere Moskova'dan daha önemli gözüyle bakarken - generaller arasında kendini eleştirenlerin çoğunun varsayma eğiliminde olduğu üzere - sadece ekonomik ve siyasi etkileri düşünmüyordu. Moskova'ya yönelik halihazırda teşkil edilmiş tehdidin, Rus ihtiyatlarını cephenin bu mıntıkasına çekerek, Almanların kanatlardaki hedeflerine ulaşmasını kolaylaştıracak çok boyutlu bir Cannae harekatı ı ıo tasavvur etmiş gibidir. Akabinde kuvvetleri bu kanat mevzilerden ilerleyerek, ellerine olgun bir meyve gibi düşmesi muhtemel olan Moskova'da birleşebilirlerdi. İncelikli olduğu kadar geniş kapsamlı olan bu fikir, icrası sırasında zaman faktörü nedeniyle çöktü. Zira Rus mukavemeti beklenilenden daha çetin, hava koşulları ise daha kötü çıktığı gibi Hider de planın neticelendirilmesini bir yıl öteleyebilecek şekilde hazırlanmamıştı. Generaller arasındaki fikir ayrılıklarının da başarı şansına katkı sağlamadığı aşikardır. Hitler harekatın sonraki safhası için - Dinyeper ve Desna'daki dürme operasyonlarının hemen ardından başlamak üzere - 19 Temmuz'da bir emir yayımladı. Bock'un hareket kabiliyetine sahip kuvvetlerinin bir kısmı, Rundstedt'in karşısındaki Rus ordularını imha etmesine yardımcı olmak için güneye, diğer kısmı ise bu şehir ile Moskova arasındaki irtibatı kesmek suretiyle Leeb'in Leningrad taarruzuna yardımcı olmak için kuzeye çark edecekti. Bock ise Moskova'ya yönelik cephe istikametindeki ilerleyişi elinden geldiğince devam ettirmek üzere sadece yayan unsurlarla bırakılacaktı. Brauchitsch, derhal farklı bir plan için ısrarcı olmak yerine bir kez. daha işi savsakladı. Panzer kuvvetlerinin yeni operasyonlara girişilmeden evvel soluklanması gerektiğini ileri sürdü. Araç bakımları yapılmalı ve kayıpları yerine konmalıydı. Hitler böyle bir duraklamanın gerekliliğini kabul ettiyse de, Rus direniş ve karşı taarruzlarının Desna batısındaki bölgenin temizlenmesini geciktirmesiyle panzer güçlerine ağustos başına dek istirahat verilemedi. Bock 4 Ağustos tarihli bir toplantıda Moskova'ya erkenden ilerlenmesi gerektiğini savundu
Moskova'daki hüsran
Doğu yönündeki Moskova taarruzu 2 Ekim'de başladı. Bu taarruz sağda 2'nci Ordu; merkezde, Hoeppner'in panzer grubunun emre verildiği 4'üncü Ordu; solda ise Hoth'un panzer grubunun bulunduğu 9'uncu Ordu olmak üzere üç ordu tarafından icra edildi.
Aynı zamanda, artık müstakil bir panzer ordusu hal.ine getirilmiş olan Guderian' ın panzer grubu, Rusların Desna gerisindeki savunma hattına taarruz etmek için güneyden yukarı ilerledi. Bu panzer grubu 30 Eylül'de taarruza geçip, kuzeydoğu istikametinde Orel, Tula ve Moskova'nın güney kanadına doğru sevk edildi. Blumentritt taarruzun seyrini canlı bir biçimde tasvir etti: "İlk safhayı Vyazma ve Bryansk çevresindeki çevirme muharebesi teşkil ediyordu. Çevirme bu kez kusursuz bir şekilde tamamlandı ve 600.000 Rus esir alındı. Bu adeta daha büyük çaptaki - modern bir Cannae'ydi. Panzer grupları bu zaferin kazanılmasında büyük rol oynadı. Böyle geç bir tarihte Moskova'ya yönelik büyük bir taarruz beklemeyen Ruslar gafıl avlanmışlardı. Lakin yılın, bu durumdan süratle stratejik bir fayda sağlayamayacağımız kadar ileri bir zamanındaydık. "Rus orduları çevrildikten sonra Moskova'ya doğru ilerledik. O süreçte seyrek bir direniş söz konusu olduysa da yavaşça ilerliyorduk - zira korkunç bir çamur vardı ve askerler yorgundu. Dahası Nara Nehri'nde, taze Rus kuvvetlerinin intikaliyle geciktirildiğimiz iyi tertiplenmiş bir savunma mevziyle karşılaştık. ''Artık bütün komutanlar 'Ne zaman duracağız?' diye soruyordu. Napolyon'un ordusuna ne olduğunu hatırladılar. Birçoğu Caulaincourt'un 181 2'ye ilişkin kasvetli hatıratını yeniden okumaya başladı. Bu kitabın 1941 'deki bu kritik zamanda ciddi bir tesiri oldu. Von Kluge'yi çamurda batıp çıkarak yatma yerinden bürosuna gider ve elinde Caulaincourt'un kitabıyla harita önünde dikilir vaziyette hala gözlerimin önüne getirebiliyorum. Bu, günlerce devam etti." Bu husus benim için bilhassa önemliydi, zira - Alman istilasının önünde durulmaz bir sel gibiymiş gibi göründüğü - 1 941 Ağustos'unda Strand dergisinin Ekim sayısı için, Napolyon'un Seferi'ni Hitler'inkiyle ilişkilendirdiğim bir makale kaleme almış ve vardığım neticeyi vurgulamak için onu Caulaincourt'dan yaptığım kapsamlı alıntılara dayandırmıştım. Blumentritt' e
https://preview.redd.it/pcp8xsjw8f1d1.jpg?width=650&format=pjpg&auto=webp&s=000782ee23a4b6707a791a346d92c4bb5719d11b
açıkça aynı çerçevede düşündüğümüzü, yalnız Alman generallerin Caulaincourt'u hatırlamakta birazcık geciktiklerini belirttim! Blumentritt buruk bir şekilde sırıtarak bunu onayladı. Blumentritt anlatmaya kaldığı yerden devam ederek şöyle söyledi: ''Askerlerin morali generallerinkinden daha iyiydi. Geceleyin uçaksavar silahlarının Moskova üzerindeki ışıklarını görebiliyor ve bu onlara ilham veriyordu. Şehir çok yakın görünmekteydi. Ayrıca orada kötü hava koşullarına karşı sığınak bulacaklarını ümit etmişlerdi. Lakin komutanlar o son 65 kilometreyi aşacak kadar güçlü olmadıklarını düşündüler." Lakin daha yüksek kademelerde farklı bir görüş hakimdi. Bock' un taarruza devam edilmesinde Hitler'den daha ısrarcı olduğu kayıtlarda açık bir şekilde görülmektedir. Zira kendisi iki tarafın da tükenmiş olduğunu düşünüyor ve dolayısıyla iradesi üstün olanın meseleyi sonuca ulaştıracağını öne sürüyordu. Brauchitsch ve Halder de onun görüşünü paylaşmaktaydı. Rundstedt ve Leeb hücuma son vermek istiyorsa da, Moskova taarruzuyla doğrudan iltisaklı olmadıkları için onların görüşünün daha az tesiri vardı. Blumentritt bana kasım başında söz konusu olan tartışmalardan bahsederek şöyle dedi: "Harekatın gelecekteki seyrini ele almak için Orsha'da önemli bir toplantı yapıldı. Ordu grupları ile ordulardaki bütün kurmay başkanlarının, General Halder'le istişare etmek adına toplantıya iştiraki emredildi. Toplantı Halder'in özel treninde gerçekleşti. Feldmareşal von Brauchitsch ve komutanlar toplantıda mevcut değildi - zira amaç, cephenin tamamı boyunca bir diğer büyük taarruza mı girişilmesi, yoksa kış için durulması mı gerektiği meselesine ilişkin nabız yoklamaktı. Güney Ordular Grubu Kurmay Başkanı von Sodenstern, daha fazla ilerlenmesi aleyhinde çok kuvvetli savlar dile getirdi. Kuzey Ordular Grubu Kurmay Başkanı da öyle. Merkez Ordular Grubu Kurmay Başkanı von Greiffenberg risklere dikkat çektiyse de ilerleme aleyhinde herhangi bir muhalefet dile getirmeyerek onlara kıyasla daha muğlak bir tutum sergiledi. Kendisi güç bir durumdaydı. Feldmareşal von Bock çok kabiliyetli, lakin hırslı bir askerdi ve gözleri artık çok yakında görülen Moskova'ya odaklanmıştı. "Ardından General Halder konuşup, Führer'in görüşlerini ve tekrar hücum etmeye yönelik arzusunu açıkladı.
Rus mukavemetinin çöküşün eşiğinde olduğuna inanmak için elde sebepler olduğunu belirtti. Führer'in planının Moskova'yı es geçip ardındaki demir yolu kavşaklarını ele geçirmek olduğunu, zira mevcudu neredeyse yeni bir orduya ulaşan büyük Rus ihtiyatlarının Sibirya'dan cepheye doğru yolda olduğuna dair O.K.H. 'nin elinde raporlar olduğunu söyleyerek sözlerine devam etti. "Bu toplantıdan kısa bir süre sonra Moskova' nın ele geçirilmesine yönelik o vahim emri aldık. Lakin plan değişikliğe uğramış, zira Feldmareşal von Kluge, Moskova'nın ardındaki demir yolu kavşaklarının ele geçirilebileceği kadar derine nüfuz edilmesine itiraz etmişti. Bu, senenin o vakti için bir 'fantezi'ydi. Bunun aksine, Rus mukavemetinin 'sembolü' olarak taşıdığı önemden dolayı Moskova'yı işgal etmek maksadıyla daha doğrudan bir taarruz icra edilecekti. Emirde, Bolşevizmin çöküşünü simgelemek adına Kremlin'in havaya uçurulacağı belirtiliyordu. "Ordunun liderleri, Moskova'nın ele geçirilmesine bu mevsimde teşebbüs etmenin wrluklarının bilincinde olsalar da, Rusların o kış söz konusu olduğu kadar güçlü bir şekilde toparlanmalarını hiçbiri ummamıştı." Taarruz başlatılmadan evvel birliklerin görev yerleri yeniden düzenlendi. Taarruz güney kanadında 1 'inci Panzer Kolordusu'yla birlikte Kluge'nin 4'üncü Ordu'su tarafından; kuzey kanadında ise 9'uncu Ordu'dan bazı piyade tümenleriyle birlikte Hoeppner'in Panzer Grubu tarafından icra edilecekti. Taarruzun tamamı Kluge' nin emrine verildi. Üstelenmesi gereken işi başarma ihtimaline ilişkin inançsızlığı göz önüne alındığında bu ironikti. Blumentritt devam etti: "Taarruz sol kanatta bulunan Hoeppner'in Panzer Grubu tarafından başlatıldı. Çamur ve güçlü
Rus karşı taarruzlarının karşısında yavaşça ilerliyorduk. Kayıplarımız ağırdı. Ardından, hava koşulları kötüleşti ve bataklık zemine kar düştü. Rusların buz tutan Moskova Nehri kanadı boyunca tekerrür eden karşı taarruzlara girişmesiyle, Hoeppner'in gücünün gittikçe artan bir kısmını bu hücumları durdurmak için ayırması gerekti. 2'nci Panzer Tümeni Kremlin'i güç bela görebilecek kadar ilerlediyse de, bundan öteye gidemedi. "Umut vadetmeyen bu koşullar 4'üncü Ordu'nun da taarruza katılıp katılmaması gerektiği sorusunu ortaya çıkardı. Hoeppner her gece telefon ederek bunu talep ettiyse de, von Kluge ve ben her gece geç saatlere kadar oturup onun bu ısrarına boyun eğmenin akıllıca olup olmayacağını tartıştık. Von Kluge ön cephedeki askerlerin fikrini almaya karar verdi - kendisi muharip askerlerin arasında olmayı seven son derece aktif ve enerjik bir komutandı - ve böylelikle ileri karakolları ziyaret edip, düşük rütbeli subaylar ve astsubaylarla görüş alışverişinde bulundu. Birlik komutanları Moskova'ya ulaşabileceklerine inanıyorlardı ve bunu denemeye hevesliydiler. Kluge böylelikle dört yahut beş günlük tartışma ve tetkiklerin ardından 4'ü.ncü Ordu'yla son bir teşebbüste bulunmaya karar verdi. Yerdeki kar kalındı. Toprak 15 santim derinliğe kadar donmuştu. Toprağın serdiği, topçu hareketi için aksi durumda olacağından daha elverişliydi. "Taarruz 2 Aralık'ta başladıysa da, öğleden sonra birliklerin Moskova'yı çevreleyen ormanlardaki güçlü Rus tahkimatları tarafından durdurulduğuna ilişkin raporlar gelmeye başladı.
https://preview.redd.it/hjdhjoua9f1d1.jpg?width=640&format=pjpg&auto=webp&s=e842c5b5a4d93010193c9f7e9f56013edef0ccfe
Ruslar ormanda çarpışmakta ustaydı ve karanlığın o öğleden sonra 3 gibi erken bir saatte çökmesi de müdafaalarına yardımcı olmuştu. ''Aslında 258'inci Piyade Tümeni'nden birkaç grup askerimiz Moskova varoşlarına girmeyi başardı. Lakin Rus işçileri şehirlerini savunmak için fabrikalarından dışarı fırlayıp çekiçler ve diğer aletlerle onlara karşı koydu. "Ruslar, savunmalarını delmiş olan bu izole unsurlara karşı geceleyin güçlü bir karşı taarruz icra etti. Ertesi gün birlik komutanlarımız savunmayı yarmanın artık mümkün olmadığını düşündüklerini bildirdiler. Von Kluge ile o akşam uzunca bir görüşme yapıp, neticede ilerideki bu birlikleri çekmeye karar verdik. Bereket versin ki geri döndüklerini Ruslar fark etmedi, böylelikle onları kurtarıp epey muntazam bir şekilde ilk mevzilerine getirmeyi başardık. Lakin bu iki günlük çarpışmalar sırasında ağır kayıplar vermiştik. "Rusların o vakit başlatmış olup, Mareşal Jukov'un 1 00 tümen sürdüğü genel karşı taarruzun olası en kötü sonuçlarına meydan vermemek adına bu kararı tam zamanında almıştık. Söz konusu düşman tümenlerinin bir noktada toplanmaya başlayan baskıları altında mevzimiz her geçen gün daha tehlikeli bir hal aldı. Sonunda onları durduramayacağımızı kabul etmek durumunda kalan Hitler, daha gerideki bir mevziye ufak bir ricat için isteksiz bir müsaade verdi. Rusların ortaya koyabileceği ihtiyatların miktarına ilişkin fena halde yanlış yönlendirilmiştik. Kaynaklarını çok iyi saklamışlardı." Bu, Hitler'in Moskova girişiminin sonu olmakla kalmayıp, ayrıca onun bu başlıca cephedeki son girişimini de teşkil etti. Bir daha esirler hariç hiçbir Alman askeri Kremlin'i göremeyecekti.

https://preview.redd.it/00mv3fl76f1d1.jpg?width=550&format=pjpg&auto=webp&s=6cb0a00875828ab3e5bb83ac7dc2dada8bab3473
Bayağıdır smok nord 5 kullanıyordum. Yaklaşık 6-7 aydır içiyordum ve bir anda bozuluverdi. Bozulduktan sonra yaptırmak yerine dedim ki "sikerim zıgarasını içmeyeceğim artık" deyip çöpe attım (bütün coilleri ve likitleriyle birlikte). Ama şuan deli gibi içesim var. Daha yeni normal sigara içtim ve kesmedi. Sanki dumanı çook çok azmış gibime geliyor. E-Sigara dumanı kadar fazla gelmiyor.
Şimdi gidip tekrardan alasım var ama hem çok pahalı hem de fena bağımlılık yapıyor bende. Ne yapmamı önerirsiniz?

Payal is a live-in partner isne armaan se kabhi shaadi ki hi nhi jb armaan payal ke saath relationship mein tha tab uska or Sumitra ka divorce case chal rha tha.. according to payal she has married in 2011 but sumitra ke saath divorce uska 2015 m hua toh payal uss time shaadi kaise kregi bina divorce ke .. na uske paas armaan ki shaadi ki pics hai na kuch.. she is blatantly lying and garning positive attention from her audience iski wajah se kritika ko gaali padti hai jabki kritika legal wife hai according to the law.. sumitra is the first wife and kritika is the second wife.. payal wife hi nhi hai

Sziasztok!
Remélem ez is megfér itt, őszintén nagyon szeretnék megszabadulni tőle, viszont jelenlegi helyzetemben nem engedhetem meg magamnak, hogy ne tegyem pénzzé. Nem volt sosem kipróbálva, a dobozt is csak azért bontottam ki, hogy egy korábbi érdeklődőnek elküldjem a leírását. Amikor vettem, akkor az illatpárna ajándék volt hozzá (ez sem lett kibontva), szerintem azt már nem adnak hozzá vagy nem tudom. 10.000 forintra gondoltam érte.
Légyszi valaki vigye el, nem akarom, hogy itt maradjon és valószínűleg a jelenlegi kapcsolatom sem fog többet bírni már, minden szemszögből nagyon rossz emlék…