Ano ang tuwaang

I, (F 18) and mom (36) have this love-hate relationship. But that didn't stop me for loving and understanding her.
My mom took me and we both went abroad, wala na sila ni papa, pero kasal sila & they're not annulled. Summary lang, umuwi si mama sa pinas and she was telling me this man na boyfriend niya for years sa abroad, she explained to me na for the firstime in her life, she have found a man who makes her happy genuinely and sobrang layo raw kay papa. So syempre, inintindi ko yun I could see naman in her eyes na mahal niya yung bf niya ngayon and who wouldn't want happiness for their mother? Cos i do, inintindi ko siya don. Kasi i hate my father too, and hindi ko na yun ipapaliwanag kasi baka hindi ako matapos dito.
fast forward, august nandito na ako sa abroad. Months passed, moms bf was nice naman. Wala akong naobserve sa kanya na hindi ko magugustuhan. He also does groceries for us. Ngayon, makalipas na ng mga buwan I noticed na si mama hindi umiimik and palaging bad mood. Hindi ko siya makausap, hindi rin ako makapagtanong sa kanya, hindi siya reliable at those times and i couldn't feel her.
so ofcourse, inintindi ko yun. Mahal ko si mama, and some parts of her aren't healed and i want her to know na maraming oras para makapagisip siya & maayos ang state niya na wag niya na ko alalahanin.
moving forward, may time na nagising ako sa sigawan nila.
"Hindi pwede tatlo tatlo kami ng mga babae mo!" sigaw ni mama, hindi umiimik yung boyfriend niya bagkus namimilosopo pa sa kanya.
"Aminin mo na kada birthday mo, naguusap kayo ng isa mong babae nag iiloveyouhan pa kayo, anong akala mo hindi ko yun alam? Kung ayaw mo na sakin hiwalayan mo na ako!" sigaw ulit ng mom ko, and humahagulgol na siya.
Gusto ko siyang ipagtanggol, gusto ko na ako yung taong unang tatakbuhan niya when it comes to times like this. I dont wanna meddle sa away nila, kasi away nila yun. And for sure mas gusto ni mama na manahimik lang ako. I often ask her if she's okay, that I am here to whatever will happen. Pero pinaparamdam niya sakin na hindi niya ako kailangan, and I should just focus on my studies. Marami ng beses na sinabi mo sakin hihiwalayan mo na siya, dahil pagod ka na. Pero hindi ako naniniwala kasi mabilis kang bumigay ma, I started acting like i dont care kasi ayoko na intindihin ka pero this seriously bothers me, and ayokong makita kang ginagago ka ng boyfriend mo. Nadedrain na ako. Hindi naman pwedeng manahimik lang ako when in fact may nakikita akong mali, it saddens me knowing that i have to tell you kung ano ba dapat mong gawin.
mahal kita ma, pero napapagod na ko.

Ano po ang ma rerecommend niyong restaurants sa Baguio na di ganun kamahal, pero masarap at quality?

Hello. Nakuha po namin PSA marriage cert namin and gulat po kami bakit may 2nd page na “Affidavit of Solemnizing officer” that claims we were wed under Article 34(live-in) eh nasa magkaibang bansa po kami 90% ng relationship namin. We have marriage license naman po sa 1st page. Pinasa po namin yun sa PSA one page lang, LCR marriage cert. Gagamitin po kasi namin yun pang-petition sa husband ko papuntang USA.
Any advice po kung paano maammend? Or kung may experience po sa immigration ng US na may 2-page marriage cert? Naghahanap po ba ng evidence kung live-in talaga or aware po ba sila ano ang Article 34?
TIA!

I just wanna ask if ano po ang next step ko.
Graduated in 2023 and passed November CELE 2023. I'm currently working as a CAD Op sa isang company having a salary of 26k/month. I chose this job since compared sa mga napag apply-an ko, ito po yung may pinakamalaking offer and also project based lang sya for 6 months. Yung ibang offer nagrrange po sa 20k or 20k below pero inclined po sila sa engineer profession mostly sakanila project based rin. Ask ko lang kung okay lang ba yung naging desisyon ko.
Usually kapag hindi ako busy, naghahanap ako ng mga materials para matuto ng mga software such as Civil3D, STAAD, Revit at Planswift. Plan ko po kasi ma explore yung mga CE Related jobs thru these softwares and medyo nag eenjoy ako mag estimate tho na-eenjoy ko rin mag discover ng mga softwares such as Civil3D since eto yung nagagamit dito sa company.
Ask ko lang po if sa tingin nyo anong next step ko. Gusto ko lang rin malaman yung thoughts nyo.

I encountered lots of customer service employees na rude and up until now is hindi ko pa rin alam how to deal with them properly without causing a scene. One example is nung nag g-grocery ako, always akong nag g-grocery sa supermarket na iyon and always paying by card until one time nag loloko yung card reader ng cashier na pinilahan ko. She ran the card one time and nag error, and then the second time na nag error nag papadyak na siya, make face, and even voicing out "ihh" and "tsk" so to make it short is nag t-tantrums na si ate. She ran the card the third time and nag error pa rin so she told me nang malakas with a not-so-nice tone "Ma'am wala namang laman yung card mo." As if she was sure sa statement na sinabi niya. I told her calmly na may laman iyon, and I am very much sure kasi malaki pa balance nun and I checked naman before mag grocery. Napahiya ako sa inakto niya since maraming naka pila and narinig yung sinabi niya, cart line yun so marami akong grinocery. Anyway, I resolved it nung sinabi kong mag wiwithdraw na lang ako sa malapit na ATM saglit, tapos afterwards eh padabog niyang binigay sa counter yung sukli and resibo.
It was not the first time na naka encounter ako ng customer service employees na rude just because they assume na wala akong pambayad but that scenario really stood up sa'kin haha. I don't know kung ano ang criteria nila for judging kung may pambayad ka o wala but decent naman ang hitsura ko. When I got home I called my mom and nag rant and asked for an advice, so ayun that night mismo nag call ako sa customer care hotline nila and reported her.
So ayun, I know na hindi maiiwasan maka encounter ng mga ganun pero how can I deal with those kinds of scenario with class? Or how do you deal with it?

meron po ba sched yung mga bus sa sm lipa? ano pong bus ang sasakyan and hm po pamasahe? planning to commute alone po kase and first time..

I’ve never broken up with someone like this and I’m sure it’s going to be very hard for me and for the both of us but I think it’s just time. I’ve been with him for 3 years that has had a lot of ups and downs. We didn’t expect na this set up would cause us so much trauma. Despite sa lahat ng nangyari samin, marami na rin kaming memories together na I will never forget, he was my first in everything, first person na nakasama ko to travel, first person na nakasama ko sa iisang bubong, as in EVERYTHING. I think mga pang 2 years namin together, that’s the time we started na maging toxic, even yung mga petty things pinag aawayan namin na nauuwi na sa physical at verbal abuse, naka-ilang attempt narin kaming mag break before, pero umuuwi parin kami sa isa’t isa, maybe hindi lang dahil sa love talaga namin isa’t isa, isang factor na rin siguro yung nasanay kami magkasama araw araw kaya in the end, kami parin.
But now, everything has changed. Kung dati nasa isip namin mag separate pero hindi namin kaya, konting lambing at suyo okay na agad. Pero ngayon, kahit ayaw namin, andun yung urge na mag separate na kami for good. It was our first time to have a deep conversation about our relationship. We both gave our reflection sa lahat ng nagawa naming mali, mga regrets namin and yung effect ng set up namin sa mental health namin.
To be honest, siya lang naman ang may problem, I asked him what are the things I did na nabo-bother siya, he just said lang na wala, I was the perfect girlfriend daw for him, wala daw siyang complain sakin, even sa ugali ko wala siyang comment. I’m proud din naman kasi sa sarili ko and I admit na genuinely loved him sa 3 yrs na yun, kaya I didn’t do anything that could hurt him. Hindi kaya ng konsensya ko. He felt sorry daw sakin kasi I deserve better, hindi ko raw siya deserve dahil puro trauma binigay niya sakin, samantalang ako forgive lang nang forgive tas sobrang bait ko parin daw sakanya. Kasi nahuli ko na siyang nagse-save ng bikini photos ng ibang babae, nag stalk lagi ng mga babae, nag delete narin siya ng convo nila ng babaeng pinagseselosan ko kasi baka daw magalit ako pag nakita ko, yung hindi niya pagiging gentleman na iniiwan ako habang naglalakad kami sa public, yung iniinvalidate niya lagi feelings ko whenever I try to communicate, lahat yung pinalagpas ko. Dahil mahal ko siya. It’s true na, you deserve what you tolerate talaga.
He said na wala na raw siyang freedom to do his own thing kasi iniisip niya lagi lang ako nandyan sa tabi niya, pag magwork daw siya alam niyang uuwi siya sa bahay na andun ako, pag may family outing daw sila iniisip niya lagi na automatic kailangan niya ako isama, may mga bagay din daw na gusto niya gawin pero di niya magawa bc of me (idk kung ano ba yun), nalilimit na rin daw galaw niya dahil iniisip niya may gf siya (in the first place bat pa siya ng gf? yun ang tanong ko). It’s really breaking me. I feel like a part of me died when I heard those things from him. I didn’t know na ganun na pala nafi-feel niya. E araw araw naman masaya naman siya, comfortable na kami sa isa’t isa, masaya kami na dalawa lang kami magkasama.
Siguro kaya napapatawad ko siya kasi nanghihinayang akong mawala siya sakin, yung pinagsamahan namin, I think that’s what they call “sunk cost fallacy”. I don’t know, maybe naguguluhan pa ko ngayon, hindi pa ako ready. I love him so much. It’s sad to think lang na we both agreed na sulitin namin yung time namin together for 3 days, then after that, we’ll separate na. So, I think maayos yung usapan namin, mag settle na kami kung ano decision namin now. I wish, hindi kami mag regret after. I tried convincing him na wag nalang live in pero kami parin, but he insisted na i-end na talaga. He’ll see raw if hahanapin niya ako. For me, unfair naman sakin yun kasi to think na mag anticipate ako everyday kung babalik ba siya sakin or hindi nalang sya magpaparamdam at all. Ayaw ko sana yung try try muna, gusto ko i-end na talaga para hindi na ako umaasa.
Ang sakit sakit, kasi parang ang dali lang sakanya sabihin yun samantalang dati siya pa nagmamakaawa na wag ko siya iwan. I have so many reasons to leave, but I chose to stay. Tapos siya, dahil lang mas mahal niya sarili niya, hindi na siya naging considerate sa partner niya? I think this would be very unfair for me but I’ll accept the fact na hindi siguro siya yung right person for me ngayon. I pray for my healing and peace of mind after this. Sana kayanin ko na wala siya. Sana masanay na ako na wala siya. Ayaw ko na umasa sa sinasabi niyang, sure siyang magkakabalikan kami. Ayaw ko isipin yun. I’ll try to choose my self this time.

1. Magaganda ang uniform ng schools here. Unlike sa uniform namin dati below the knee ang skirt, dito sa new school ko normal lang kahit two inches above the knee ang skirt. Maganda rin talaga ang blouse kasi may vest din (SHS) tapos long black socks (JHS) kaso pagtaggal parang nakakaiyamot na rin gawang mabanas isuot.
   
2. Pwedeng may kulay ang buhok. I mean, pino-prohibit talaga s'ya sa school namin, pero bakit kadami kong nakikitang may kulay ang buhok pero wala namang ginagawa yung mga school admins? So keri lang, tuloy ang plano kong magpa-burgundy kahit magpasukan na 🥰
   
3. Kagaganda ng bahay. Like sa 'min dati dahil province nga, yung kahit one storey lang house mo basta may pintura, sliding window, naka-tiles, may aircon, may kulay ang bubong—presentable tingnan in general, maganda na at mayaman ang nakatira. Pero dito? Suskopo, napaka-common lang n'yan. 'Yan pa yung maituturing na middle class dito tapos yung upper class yung talagang rwo sorey house na basta yung makikita lang sa exclusive subdivision. May nakita pa nga akong three storey house, house na American style, tsaka yung parang cabin.
   
4. Halos lahat ng kaklase ko, religious. Every time may performance tasks kami, sinasabi ko "Sa weekend na lang tayo mag-practice", tapos sinasabi nila "Bawal ako sa Sunday, may church ako", and I was like—whattt??? Sa lagay mong 'yan, palasimba ka??? Parang ako nga lang yata ang hindi nasimba kada linggo sa amin eh.
   
5. Iba ang pakahulugan nila sa "exemption", specifically sa exams. This last quarter, may NAT kami. Sabi ng teacher namin, ang makakapasa matic exempted na sa periodical exam. Eh ako, nakapasa ako sa almost all of our subjects, tapos nung kaarawan ng exam, binigyan pa rin ako ng test paper??? Sabi ko nga sa adviser na proctor namin "Ma'am, bakit magta-take pa rin po ako eh sabi po ng Ma'am *** exempted na ako?" Tapos sagot n'ya "Ineng, magta-take ka pa rin pero perfect na ang score na ilalagay sa record sheet." Gets ko naman kasi need yung result sa pag-a-item analysis kaya nagsagot na lang ako. Tapos ito pa, sinabi ko ulit na exempted na ako sa isang particular subject, ta's sabi ng ma'am "Ineng, kung hindi ka magta-take ulit, yung score mo na sa NAT ang score mo rin sa exam na 'to. Oh ano, payag kang 40 ka lang sa exam? Yung sa Top 1 ng Einstein, nag-take ulit at naka-49." Obvious namang pine-pressure ako ng teacher na yun kaya nagsagot na lang din ulit ako at naka-49. Ang akin lang, anong klaseng exemption yun? Ang sa amin kasi dati, 'pag sinabing exempted ka na, talagang exempted ka na. I mean, no need to take the exam kasi matic perfect score ka na. Hindi yung kung ano initial score mo (sa summative test or kung ano man), yun na rin final exam mo. Tanginang scoring system 'to.
   

Ano po ang magandang choice sa tatlo? Newbie here at Pampanga clark site.

Good afternoon, ask ko lang po kung may nakapagbayad na sainyo ng MMDA ticket via GCash? Mejo naguguluhan po ako
Ang ticket na binigay sakin, 1000 ang nakasulat sa fine amount. Nung nagbayad ako via gcash, hindi inaaccept kasi 150 lang daw dapat. Edi 150 lang binayad ko.
Sabi dito sa article na to, 1000 daw. Sabi sa MMDA na Fines and Penalties, 150 lang.
Ano po ba talaga? Baka kasi biglang may other penalty ibigay sakin kasi 150 binayad ko

Definitely not!
Hindi niya tinatakasan ang batas. In fact, ang nais ni Pastor Quiboloy ay ang tamang proseso ng pagdinig sa mga kasong ipinupukol sa kanya in the right forum which is the court of law.
Bakit hindi siya nagpapakita? Dahil ba na may mga puwersang nagka-interes kay Pastor ACQ? Inakusahan si Pastor Quiboloy sa Amerika at ang mga paratang na ‘yon ay walang mga ebidensiya.
Hiningi ba ng Estados Unidos na si Pastor ACQ ay ibigay ng gobyernong Marcos sa kanilang mga kamay, at tunay nga na ibinigay nga ito sa mga puti?
Hindi na makakaatras ang prosekusyon ng Amerika pagkatapos ng ilang beses na pag-postpone sa pagdinig ng mga kaso, sa dahilang ang mga ito ay pawang akusasyon lamang at walang pruweba.
Kaya ang tanong ng bayan, eto bang kaliwa't kanang panggigipit kay Pastor Quiboloy ay kanilang mga desperadong hakbang upang hindi sila mailagay sa malaking kahihiyan, at makikita ang malaking kahinaan nito?
Ito ay mga tanong na siguradong may kasagutan.
Bakit hindi nila idaan sa tamang proseso ng EXTRADITION sapagkat hanggang ngayon ay wala paring request sa DOJ?
Sa November 5 na ang hearing sa US, ano ang pinaplano nila? Sabi ng mga international law experts maaaring gamitin ng Estados Unidos ang EXTRAORDINARY RENDITION upang makuha lamang ang butihing Pastor at maisalang sa US courts.
Ano ito? Maaaring ito ay sa pamamagitan diumano ng kidnapping or assassination.
Ngayon, dinadaan sa mga Warrants of Arrest, binuhay ang mga kasong na dismiss na upang sila ay magkaroon ng dahilan upang makuha si Pastor Quiboloy, idiin ito at piliting harapin sila, at tuluyang makuha ng mga grupong nagka-interes dito.Magkano ba raw ang binayad?
Kung ikaw si Pastor Quiboloy at nalaman mong ito ang plano ng mga puwersang nagka-interes sa’yo, ibibigay mo ba ang sarili mo sa mga salot at matatakaw na ito?
Totoo nga ang sabi ng Bibliya: 𝗧𝗵𝗲 𝗟𝗢𝗩𝗘 𝗢𝗙 𝗠𝗢𝗡𝗘𝗬 𝗜𝗦 𝗧𝗛𝗘 𝗥𝗢𝗢𝗧 𝗢𝗙 𝗔𝗟𝗟 𝗘𝗩𝗜𝗟.

Hindi ko alam kung masama ako pah sinasabi kong wala akong pera tuwing umuutang sakin ang mama ko. Nag wowork ako, I decided to move out in our house at magka-live in na kami ng long term partner ko. every 15/30 nag bibigay ako ng 3k sa mama ko na share ko sa bahay namin. Hindi naman kasi gaanong kalakihan ang sahod ko para mag bigay ng 6k every 15/30 hahaha. Tapos ayun nga, medyo kuripot kasi akong tao. Lagi akong may tracker kung saan naka laan pera ko. Iyong mama ko, kada lipas ng 3 or 5 araw na nag bigay ako, umuutang sakin. Pag may sobra ako nag bibigay naman, pero pag wala. No is No talaga ako. May kapatid akong 2 parehong nag aaral pa, before ang kasunduan namin ng mama ko e share kami sa gastusin. Kaso ang nangyayari, lahat sa akin na hinihingi at nababaon pa sa utang kahit na 2 kapatid ko na lang ginagastusan.
One time sa sobrang puno ko, sabay sabay kasi sila ng kapatid ko at mama ko na nanghihingi sakin. Nasabihan ko sila na "Kapag ba ako nawalan may ibibigay kayo? wala diba. Kung ano lang ang binibigay ko yun lang ang kaya ko kaya wag niyo ko hingian ng hingian"
Before lagi akong naaabuso, pero ngayon I've learned how to say no. kahit ibang tao nangungutang sakin, "hindi kasi ako nag papautang e" lagi ang sagot ko. Mabilis kasi akong maturn off sa tao pag di nag babayad.
Pag dadamot bang matatawag kung hindi ko binibigyan ang pamilya ko dahil mas sinisecure ko ang sarili ko? btw I'm F22 working sa BPO industry.

graduating student here. hingi lang po sana ng advice kung ano ang mga dapat kong ilagay sa resume ko since wala pa naman akong work experience. ano pong pwede kong ilagay kapalit non?
nagbasa basa naman na ako rito sa sub regarding resume. pero hingi na lang din ako ng advice sa inyo in case may namiss ako. hinahanda ko na kasi yung resume ko kasi mag sstart na ako mag job hunt.

Laging nababanggit sa internet yung "Cavite moments" everytime we see something bizzare HAHA either krimen man yan o something na nakakatawa/kakaiba/pambaihira, and it got me thinking ano nga bang experience ang naranasan ko na masasabi kong "certified cavite moment"
Ako personally, may nakatabi akong tindero ng pusit sa baby bus na nagyoyosi. Tapos yung driver nagyoyosi din. Konti na lang hihingi na ako eh kung hindi lang ako nagququit HAHA
Kayo, anong sa inyo?

Hello! We will be going to Catanduanes on June. May questions lang po ako 😊

1. San Andres Port po kami bababa. Paano po kami makakapunta sa Baras (Alon Stay)?
   
2. Saan po masarap kumain? Hehe
   
3. Ano po ang mga must visit places?
   

Isa akong batang laking mahirap. All the kinds of bullying naranasan kona and kahit I am on my adult stage na bakat na bakat padin sa ala ala ko kung ano ang mga napagdaanan ko during my years of schooling.
During my elementary days way back mga 2004-2010, baon ko 2 pesos a day pero hindi pa araw araw may baon. Minsan nag aabot sila mama at papa ng 5 pesos ng monday and that's it for the whole week. I am too innocent in those time kasi Im proud to say na never ako nag cocomplain to my parents regarding that,siguro dahil alam kong wala din naman magbabago if I ask them kasi I know na walang wala din naman talaga sila. Minsan yung mga kaklasmayt ko pa noon tinatawanan ako pag tinutulog ko lang ng recess time namin kahit yung tiyan ko tumutunog sa gutom, while them enjoying their meals and have money on their hands to show off. They don't wanna be friend with me either kasi di ako nakakasabay sa kung anong meron sila kaya ako yung typical na batang PAPASOK sa skul ,UUPO,TAHIMIK at magsasalita lang pag kinakausap. Ang tanging alam ko lang non is disiplinado ako ng mga magulang ko kaya naman never ako nanlimos ng kahit ano or nainvolve sa gulo or na guidance sa skul, if my conflict man non sakin at sa klasmayt ko, umiiwas nalang ako at mananahimik kasi takot akong magkamali eventhough sinasabihan na nila ako "DUWAG" "LAMPA" etc.... One time may pinapa project si teacher sakin that requires money to buy it. Sinabi ko din naman kila mama pero they can't provide so pagpasok ko ng umaga sa skul, sobrang kabado ako kasi lahat sila may maipapasang project and ako lang wala. Then when my name called by our teacher sinabi ko yung totoo but the teacher just say "Baka gusto ako pa magprovide para sayo" sabay tawa. Until then naging hobby na nya akong pagtawanan infront of his co teachers at sa mga students at ako lagi inuutusan taga bunot ng puting buhok nya.🤣 well nakakatawa nalang sya sakin now pag naaalala ko
Fast forward... 2011 Highschool days... I enter highschool like elem na walang wala din. All my things are old, from bag to notebooks, yung lapis ko parang nasa 3 inches nalang ang haba kasi di ko napapalitan. Even my slippers have butas na which is naging reason ng bullying din. Yung ibang klasmayts ko laging kinukwestyon bakit daw ganun di ako mabilhan ng mga magulang ko pero di ko sila sinasagot. Just like elem days, ako yung tipo ng stujanteng tahimik lang sa upuan, kaya ang tingin ng guro namin sakin "MABAIT" pero may mga guro padin na hindi talaga ako nagugustuhan dahil sa bagay na wala ako na meron madalas mga klasmayts ko. Malayo ang skul namin sa mga bahay namin kaya nagbabaon kami ng pang lunch namin. Madalas baon ko araw araw is itlog,pancit canton na isang piraso tapos ginagawa kong pang recess at lunch na yun. Even that thing I was questioned lagi by my klasmayts but I don't answer them. I was so lonely nun kasi wala naman gustong makipagkaibigan sakin, even if may groupings, I was left alone and doing my activity alone. If you guys are wondering how's my marks in school? I was a regular student and never ako na fail sa subject ko kasi yun din habilin ng magulang ko sakin. I was so obedient to my parents even those times na pinag aabsent nila ako para magtrabaho sa bukid at para may baon ako sa school.Then the next day, I will be punished in school for being absent without telling them my reasons. I know how hard my life is kaya nangangako ako sa sarili ko na I have to finish my studies kahit anong mangyari. There are some teachers who love humiliating me in front of many students for the things I have, such meron daw ako shoes na old pero walang socks, butas ang pantalon, and ngilaw na ngilaw ang puting uniporme signs of it being old enough. One thing I am struggling about is yung yellow pad paper, yun kasi gamit namin ng highschool and most of them have it tapos ako pag humihingi ako ayaw din naman ako bigyan, kaya ang ending I'm using notebooks as alternative for it. My teacher would question it again pero same thing, my silence is my response. In those years, teachers are allowed to beat students as sign of disiplina and I was beaten as a punishments for not providing projects and unattended classes dahil sa need ko kumita ng pera para may pambaon. Pag binabalikan ko siya, awang awa ako sa sarili ko. And those people who treated me that bad, I still remember them but I forgave them. Masakit lang pag naaalala ko😭 I just can't imagine na nalagpasan ko siya na ako lang magisa at walang nasandalan even my parents. All those bullying I have received from my society, inako ko lang magisa yun at none from my siblings and parents knows about it.
Fast forward...2015- 2019 College... This one is the most legit na sobrang hirap. Pero bago pa mag umpisa ang semester nun I confront my self na kahit anong mangyari " I have to be a regular students,walang bibitiw at wag na wag babagsak sa kahit anong subjects
1st -2nd year college ko, I tried everything I can, to provide for my own tuition fees and allowances. Yes nagbibigay sila mama at papa pero hindi kasya, minsan 150- 200 lang kaya nila iabot for a week allowance, ang bording house ko laging delayed ang bayad, and my tuition is always on hold kaya laging suki ako ng special exam. Pinasok ko mag work as taga dilig ng halaman and care taker ng isang bar and grill for the night and study in the morning. I have no choice but to do it cause ayokong mag stop sa pagaaral. Kaya naman pag sumasahod ako sa part time ko, binibili ko ng mga sapatos sa shoppee and then I resell it on facebook market online around the city. After my class ng afternoon dun ko sila minimeet up sa city and there I earned money. Tho, of all the efforts and hardships na ginagawa ko still my studies is my top priority. I was so payat sa sobrang pagod, puyat at stress.lagi pa akong nag nose bleeding and I was so worried for my health pero tuloy ang laban. Again, none from my siblings and parents knows about it. I kept it all alone and di din naman sila nag tatanong kasi they thought I am doing fine dahil wala din naman silang narerecieved na reklamo sakin. BULLYING? ofcourse di padin ako nakaligtas jan, I was called "EWW ANG ITIM, MUKHANG MATANDA kasi di nakakapag ahit ng balbas at nakapagpagupit" minsan sasabihin pa nila "Huy kumain ka naman para ka nang kalansay" without knowing my whole story. One time I cried inside the confort room kasi I couldn't help myself na mainggit sa mga classmates ko nun na after class they will be having a talk about san sila mag lulunch if sa Jollibee ba, mcdo or sangyup. Samantalang ako, after class I was so busy meeting people with their orders. Minsan nadadaanan ko pa sila sa fast food having a good time while ako may bitbit na malaking basket puno ng sapatos na idedeliver.🙂 If my mandatory na event sa skul na need attendan, I used to ask people I don't know if may pwede ba akong mahihiraman ng susuotin tapos sasabihin nila try nila hanapan ako pero they then laugh at me afterwards. I feel so ashamed of doing it but I have to. So ayun na nga iniignore ko lang yung mga moment na tinatawanan ako sa looks ko, sa mga bagay na wala ako na meron sila. Basta focused ako sa acads ko nun at sa pagkita ng pera.
During my 3rd yr college. Yung part time kong work nagsara so I was forced to stop working with them na. And so yung pagbebenta ko ng sapatos nalang ginagawa ko. I was so lost that time kasi diko alam ako gagawin ko. Malaking tulong yun sakin lalo na 2yrs nalang kailangan kong tapusin sa pagaaral at mas malaki ang expenses ko na.Isang araw papasok ako ng gate sa skul and there are posters around our campus about scholarships and yung minimum qualified average. I have know idea if abot ba ng average ko dun sa offer ng scholars. so I run towards our registrar to request for a certificate of my grades. My world just stop for a while and I'm in tears kasi naabot nga. 86.04 yung average ko and the asking is 85.0.lang. moving forward, I got the scholarship and it helps me with my tuition fees. Kaya ang pinoproblema ko nalang non is bording house ko. Until meron na namang ibang offered na scholarships sa city so kahit sobrang haba ng pila,tiniis ko kasi I know it will save me. Luckily God is so good to me kaya I got them. That's why sa huling taon na pagaaral bago grumaduate, everything goes well and smooth because of those 3 scholarships. I Gave up selling shoes and focus sa exams nalang until I manage to graduate.....
July 2019.... FINALLY GRADUATED AND A CERTIFIED DEGREE HOLDER OF PSYCHOLOGY....
2024 update about me? I am now in a good path, I took a career that is relevant to my degree and still want exploring more things...

Sana ilatag na lang natin ang posibilidad na baka wala na talagang darating. Nakakairita na rin kasi na laging sasabihin ng mga tao na "darating din 'yan" o kaya "merong nakalaan para sa ating lahat, maghintay lang" o "kusang darating kahit hindi hanapin." Para bang lagi kang binibigyan ng "pampalubag-loob" kuno. Para bang kawawa ka dahil single ka pa rin at mag-isa. Paano kung wala talaga?
Dahil sa totoo lang, may mga taong hindi na talaga naniniwala na may darating pa. ehem Nandun na ako sa point ng buhay ko na tingin ko talaga wala nang dadating. Not to be overly dramatic, bitter, o kung ano pa man, basta pakiramdam ko tatanda na talaga akong mag-isa.

Natanggal sa trabaho tatay ko tapos nanay ko konti ang sweldo. Nagkasundo kami na mag-aambagan kami equally ng kapatid ko.
Hinihingi ko ngayon yung ambag nya tapos ayaw nya. Ang sabi niya mag-aambag lang daw sya pag kaya niya. Temporary job kasi siya tapos office job ako.
Sabi niya ang entitled ko raw sa pera niya in the same breath that she claimed na bakit ko pa raw siya hihingan e between sa sweldo ng mama ko at sweldo ko, afford namin yung renta. So ano yun? Bawal siya hingan ng ambag pero ok lang na ibigay ko buong sweldo ko (on top of my ambag)?
Ang hirap ipaunawa sa kanya na 25 na sya, 22 na ko so adult na kami at need na mag-ambag sa gastusin sa bahay. Naooffend sya nung sinabi ko na we need to pull our own weight.
Ako naman naooffend sa sinabi nya na malaki naman kita ko compared sa kanya. Di pa ba sapat na ako nagbayad ng utang ng nanay ko noon kasi credit card pinambayad nya pambili ng groceries (6-digit sa pinas). Tapos ako nagbayad ng bills at nag-ambag sa kuryente. All that nung nagtatrabaho ako sa McDo nung 17 ako. May office job sya non pero di naman sya pinilit mag-ambag.
Kakastart ko lang sa job na to a few months ago after graduating. Masama bang unahin ko muna sarili ko ngayon para pag-ipunan masters ko?
Tsaka nasa abroad kami so madali makakuha ng minimum wage job habang nag-pplano sya sa masters nya(ganun naman ginawa ko buong university para pag-aralin sarili ko). She just thinks she's better than minimum wage workers (sabi niya non na wala raw syang matutunan at magsstagnate don. to my face. nung inaya ko siya magtrabaho kasama ko. as min wage worker like me).

Since bata pa ako, pag nag iisip, nag iimagine ako.. I can hear my own thoughts in my head. Minsan pag kumakanta ako, sa isip lang... kahit pag magbabasa ako.. minsan pa nga pag paos ako, pati yung boses ko sa isip ko is paos din! Basta! Sa Psychology, it is called "SELF TALK" or "PRIVATE SPEECH". According kay Lev Vygotsky, it is our nature to do this especially nadedevelop pag bata palang tayo para maregulate natin yung sarili natin from putting those intrusive thoughts into action or para makapag-strategize tayo ng mga plano or makapag-organize ng mga thoughts, maprocess yung mga info na nakikita, naririnig, naeexperience, nararamdaman...
So basically it's just our way of THINKING.
Surprisingly, I learned that not everyone has these internal monologues in their heads! Meron palang mga tao na visual nilang nakikita yung mga thoughts nila! 30 - 50 percent lang ng mga tao yung may ganun talent 🤣 So ibig sabihin... 70 percent ng mga tao ang walang talkative brain! So, that means MINORITY lang ng human being yung may ganito!! Special pala ako?? 😅 chareng..
Akala ko talaga lahat tayo may inner voice! I asked my husband about this, kung paano sya mag isip or mag imagine.. sabi nya "iniisip malamang, minsan may picture..." so sabe ko "Walang boses?" Sabi nya "Anong boses? Ano ako baliw?"
I asked him pano sya nagse-self talk? Psych grad sya so alam nyang normal ang self-talk but he said literal sya minsan na nagsasalita ganun.. pag nag iisip. Pero never na sa utak lang and naririnig yung "VOICE" like I always do.
So ayun.. inaasar na nya ako dahil dito 🤣 Pero honestly.. mindblown 🤯 I thought hearing my own thoughts is common. So how about you? Are you team internal monologue or team abstract LITERAL NA kelangan iverbalize yung thought??? Ewan ko.. 🤣
I WANT TO KNOW WHAT IT'S LIKE IN THE HEADS OF THOSE NA HINDI KAYA MARINIG YUNG INIISIP NILA.